ေတာင္ပံတစ္စံုဟာ
သဘာ၀ကေပးတဲ႔ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္
ကာလေဆးဆရာရဲ႕ ၾကိမ္လံုးေအာက္မွာ
တေျဖးေျဖး သန္မာလာ...
ေလဆန္မွာ မာန္ပါပါပ်ံႏုိင္ဖို႔
အိပ္မက္ အခါခါ။
ရာသီေတြ ခရီးဆက္
ေျမပံု ေကာင္းကင္ထက္မွာ
ဗီဇေျပာင္း သင္ရုိးအကုန္
အေတာင္စံု ေၾကာ႔ေၾကာ႔
ေခါင္းေမာ႔ေမာ႔ႏွင္႔။
သင္႔တင္႔ခ်ိန္ခါ ေရာက္လာျပန္ေတာ႔
သန္လို႔မာလို႔ ပ်ံသန္းဖို႔စိတ္ေတြႏုိးထ
ျပည့္စံုမႈအဆင္းနဲ႔ ျမဴးႂကြ
ေတာင္ပံအလွ ျဖန္႔လ်က္
အာကာထက္ ဆန္႔တက္ထအပ်ံ
ငွက္တစ္ေကာင္ ေကာင္းကင္အိပ္မက္
ကမၻာဖ်က္ခဲမွန္။
တြန္သံေယာင္နန၊ ေတာင္ပံဟဟ
ပ်ံမရႂကြမရ၊ အနႏၲေသာကေပြ
နေ၀တိမ္ေတာင္
အူေၾကာင္ေၾကာင္အေတြးနဲ႔ ေက်ာထဲစိမ္႔
“ငါဘာေကာင္ပါလိမ္႔” ...
နိမ္႔က်ဗီဇ ျပင္မရေအာင္
အခ်ိန္ေႏွာင္း အေမွာင္ထဲ
စုတ္ျပဲသြားတဲ႔ စိတ္ေတြ
အတိတ္လက္တံရွည္ ဓားက
အုပ္မိုးထားစဲ။
အိပ္မက္ထဲက ေကာင္းကင္
ေလာကရင္ျပင္ထဲ ပ်ံ၀ဲခ်င္တဲ႔ ဆႏၵ
သဘာ၀ကေပးတဲ႔ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္
ကာလေဆးဆရာရဲ႕ ၾကိမ္လံုးေအာက္မွာ
တေျဖးေျဖး သန္မာလာ...
ေလဆန္မွာ မာန္ပါပါပ်ံႏုိင္ဖို႔
အိပ္မက္ အခါခါ။
ရာသီေတြ ခရီးဆက္
ေျမပံု ေကာင္းကင္ထက္မွာ
ဗီဇေျပာင္း သင္ရုိးအကုန္
အေတာင္စံု ေၾကာ႔ေၾကာ႔
ေခါင္းေမာ႔ေမာ႔ႏွင္႔။
သင္႔တင္႔ခ်ိန္ခါ ေရာက္လာျပန္ေတာ႔
သန္လို႔မာလို႔ ပ်ံသန္းဖို႔စိတ္ေတြႏုိးထ
ျပည့္စံုမႈအဆင္းနဲ႔ ျမဴးႂကြ
ေတာင္ပံအလွ ျဖန္႔လ်က္
အာကာထက္ ဆန္႔တက္ထအပ်ံ
ငွက္တစ္ေကာင္ ေကာင္းကင္အိပ္မက္
ကမၻာဖ်က္ခဲမွန္။
တြန္သံေယာင္နန၊ ေတာင္ပံဟဟ
ပ်ံမရႂကြမရ၊ အနႏၲေသာကေပြ
နေ၀တိမ္ေတာင္
အူေၾကာင္ေၾကာင္အေတြးနဲ႔ ေက်ာထဲစိမ္႔
“ငါဘာေကာင္ပါလိမ္႔” ...
နိမ္႔က်ဗီဇ ျပင္မရေအာင္
အခ်ိန္ေႏွာင္း အေမွာင္ထဲ
စုတ္ျပဲသြားတဲ႔ စိတ္ေတြ
အတိတ္လက္တံရွည္ ဓားက
အုပ္မိုးထားစဲ။
အိပ္မက္ထဲက ေကာင္းကင္
ေလာကရင္ျပင္ထဲ ပ်ံ၀ဲခ်င္တဲ႔ ဆႏၵ
ေလာင္ကၽြမ္္းျပာက်
ေျမျပင္ေပၚက မႂကြ
ေကာင္းကင္ယံကိုလည္း မေရာက္
အဖန္ဖန္ ၾကိဳးစားရင္း အေမာေဖာက္
စိတ္ထဲက “ေတာက္” ေခါက္သံ
နံရံက ခံေနေတာ႔
သူ႔အသံက သူ႔ကိုယ္သူျပန္မွန္တဲ႔ ျမားတစ္စင္း
အရွိန္အျပင္းဆံုးနဲ႔ ရင္ကိုျဖတ္
ခႏၶာပစ္မွတ္ဟာ တရစပ္နာက်င္
မခ်ိတင္ကဲ ရင္ကြဲဒူးေထာက္။
ေတာင္ပံ တစ္ဖ်ပ္ဖ်ပ္ေအာက္မွာေတာ႔
နာက်င္မႈေတြရဲ႕ အနားသတ္အဆံုး
ပုန္းေနတဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဟာ
ေသြးဆုတ္တဲ႔မ်က္ႏွာ
ကာရံလြဲ အဆိပ္တက္
ေကာင္းကင္ျပာ အိပ္မက္တန္ခိုးနဲ႔
မႏိုးတမ္း အိပ္စက္။
ေျမျပင္ေပၚက မႂကြ
ေကာင္းကင္ယံကိုလည္း မေရာက္
အဖန္ဖန္ ၾကိဳးစားရင္း အေမာေဖာက္
စိတ္ထဲက “ေတာက္” ေခါက္သံ
နံရံက ခံေနေတာ႔
သူ႔အသံက သူ႔ကိုယ္သူျပန္မွန္တဲ႔ ျမားတစ္စင္း
အရွိန္အျပင္းဆံုးနဲ႔ ရင္ကိုျဖတ္
ခႏၶာပစ္မွတ္ဟာ တရစပ္နာက်င္
မခ်ိတင္ကဲ ရင္ကြဲဒူးေထာက္။
ေတာင္ပံ တစ္ဖ်ပ္ဖ်ပ္ေအာက္မွာေတာ႔
နာက်င္မႈေတြရဲ႕ အနားသတ္အဆံုး
ပုန္းေနတဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဟာ
ေသြးဆုတ္တဲ႔မ်က္ႏွာ
ကာရံလြဲ အဆိပ္တက္
ေကာင္းကင္ျပာ အိပ္မက္တန္ခိုးနဲ႔
မႏိုးတမ္း အိပ္စက္။
သစ္ခက္အိမ္
