“ ျမန္မာျပည္ကေကာင္းဘြိဳင္ ေသနတ္မပစ္ပါ
ဒါေပမယ္႔ သူ႔အထာနဲ႔သူပဲေပါ႔...”
သီခ်င္းေဟာင္းေလးရဲ႕ ဘက္ကေရာင္းမွာ
ႏြားမေက်ာင္း ေသနတ္မကိုင္
ေကာင္းဘိြဳင္ေတြက ဘြားကနဲ။
ေကာင္းဘြိဳင္ေတြရဲ႕ စခန္းမွာ
ကၽြမ္းက်င္မႈအတတ္နဲ႔
ပစ္ခတ္မႈစြမ္းရည္ျပိဳင္ပြဲ
အျမဲမျပတ္ရွိတယ္....
ပစ္မွတ္ႏွစ္ခုတြဲကို
တစ္ခုတည္းအျမင္ စီမံ
ပဥၥလက္ဆန္ဆန္ တစ္ျပိဳင္တည္းမွန္မွ
အလံဆုရမွာမို႔
နင္းထားတဲ႔က်မ္းေတြနဲဲ႔ ထိုးခြဲ
၀ကၤပါအနက္ေတြ ပစ္လႊဲ
ေကာင္းဘိြဳင္ေတြ က်ားကုတ္က်ားခဲ...
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ
သက္ေစာင္႔ဓါတ္ အတိမ္အနက္ကလည္း
တည့္တည့္ခ်ိန္ဖို႔ ခြင္႔ျပဳမထားေတာ႔
လိမ္ျပီးပစ္လိုက္တိုင္း လြဲလြဲသြားတာအခါခါ
ၾကာေတာ႔လည္း လက္ပမ္းက်
ဟာသတစ္ပုဒ္လုိ ရယ္ေနၾကေရာ႔မယ္။
ပစ္မွတ္ျငိမ္ေတြဆိုရင္လြဲ
မခ်ိန္ဘဲပစ္ရင္ေတာင္
ေရွာင္လိုက္တဲ႔သားေကာင္မွ ေရြးမွန္
တစ္ခါတစ္ရံ ေကာင္းလိုက္တဲ႔ခင္ဗ်ားရဲ႕ကံ
က်ံဳတုိင္းရြာသား ျမိဳင္ရာဇာကိုတြတ္ပီေရ...
ခင္ဗ်ားဆီက ကံတရားနဲ႕
ခင္ဗ်ားရဲ႕လက္စြဲေတာ္
ေကာင္းဘိြဳင္ေတြကို ခဏငွား
လြဲေနတာေတြ မ်ားေနလို႔ဗ်ိဳ႕။
ဘာ! မေသးမွ်င္ကို တုိင္ပင္ရဦးမယ္
ဟာ! ဒါဆို... ခင္ဗ်ားလည္း ေကာင္းဘြိဳင္ေတြလိုပဲေပါ႔။
သစ္ခက္အိမ္
ပန္းအလကၤာမဂၢဇင္း
No comments:
Post a Comment